Informatie over Umbrië

De regio Umbrië
Genesteld tussen de twee toeristische trekpleisters Florence en Rome, de Tyrennische Zee aan de ene kant en de Adriatische kust aan de andere kant, ligt Umbrië, het groene hart van Italië. Naast olijfbomen en wijngaarden in het noorden van de regio kenmerken donkergroene bossen het landschap in het zuidelijke deel.

Perugia
De levendigste stad van de regio is Perugia, de hoofdstad van Umbrië. De universiteitsstad is tot ver buiten de grenzen van Italië bekend vanwege de gerenommeerde “Università per Stranieri”, de universiteit voor buitenlanders, waar geïnteresseerden uit de hele wereld Italiaanse cursussen kunnen volgen en taaldiploma’s kunnen behalen. Het imago van de stad is navenant jeugdig, kleurrijk en modern, ondanks de oude gebouwen. Het historische centrum van de stad met zijn middeleeuwse kerken, paleizen en poorten ligt op een heuvel. Trappen en b.v. T. Zeer smalle straatjes lopen door de zee van huizen in de oude stad. Daarboven ligt het echte hart van Perugia, het zonovergoten Piazza IV Novembre met de mooie “Fontana Maggiore”. De drie verdiepingen tellende marmeren fontein wordt beschouwd als een buitengewoon magnifiek voorbeeld van middeleeuwse fonteinconstructie en is versierd met talrijke reliëfs van de beroemdste beeldhouwers uit de 13e eeuw. Eeuw Het meesterwerk staat voor de kathedraal van San Lorenzo, die twee interessante preekstoelen heeft, een nette kleine stenen preekstoel rechts van de ingang (vanaf hier zegende Sint-Bernardus de burgers van Perugia in 1425) en een artistiek gesneden houten preekstoel binnenin. Tegenover de kathedraal imponeert het Palazzo Comunale, een majestueus ogend gebouw met een enorme staatszaal rijkelijk versierd met allerlei fresco-motieven, die vanaf Piazza IV Novembre via een buitentrap te bereiken is. De derde verdieping van het paleis herbergt nu de Umbrische Nationale Galerij met werken van middeleeuwse mystieke schilderkunst van Umbrische kunstenaars zoals Piero della Francesca, Benozzo Gozzoli, Perugino, enz. Vanaf Piazza IV Novembre leidt Corso Vannucci langs stijlvolle winkels en terrasjes naar Piazza Italia met een ander statig paleis, het 19e-eeuwse Palazzo della Provincia. Eeuw Vanaf de daarachter gelegen Giardino Carducci heb je een fantastisch uitzicht over de wijk San Pietro beneden en tot ver in de Tibervallei. Een roltrap brengt je van Piazza Italia naar een ondergrondse wijk daaronder die pas in de 20e eeuw werd geopend. Eeuw werd opgegraven en gerestaureerd. Het labyrint van straten en huizen dateert uit de 14e eeuw. Eeuw, toen hier rijke patriciërs- en koopmansfamilies woonden. Nadat de kerk in 1540 samen met paus Paulus III de macht overnam, werd de woonwijk gedempt en werd op de plek een pauselijk fort gebouwd. Dit werd op zijn beurt een gehaat symbool van de pauselijke macht in de 19e eeuw. Eeuw slachtoffer van een explosie. Het Palazzo della Provincia werd op zijn plaats gebouwd. Een andere ingang naar de “onderwereld” is bij de Etruskische stadspoort “Porta Marcia” (3. Eeuw v. voor Christus). In de buurt is de kerk van San Ercolano een bezoek waard. Van buiten lijkt het een gigantische tombe, maar van binnen verrast het met zijn barokke pracht. De botten van de patroonheilige van de stad, Sint Ercolano, rusten hier. Enkele andere interessante kerken zijn San Domenico met zijn massieve gevel en driebeukige interieur, de basiliek van San Pietro in de gelijknamige wijk, die voortkwam uit een benedictijnenklooster en een van de oudste in de stad is, of de kapel van San Severo, waarin een fresco van Raphael, ‘De Drie-eenheid van God’ wordt bewaard. Vlakbij, op Piazza Piccinino, is er nog een voorbeeld van Etruskische architectuur: een 36 meter diepe put (4e eeuw). - 3. Eeuw v. BC), dat kan worden bekeken vanaf Piazza Danti (achter de kathedraal). Op Piazza Fortebraccio, vlakbij de Università per Stranieri, bevindt zich nog een overblijfsel uit de Etruskische periode: een machtige Etruskische boog die deel uitmaakt van de stadsvestingwerken. Etruskische graven (Ipogeo de Volumni) werden in 1840 ontdekt tijdens wegenaanlegwerkzaamheden ten zuiden van de stad, vlakbij de snelwegingang Ponte San Giovanni. Dit is een crypte gebouwd als een woongebouw met 9 grafkamers waarin zich 7 urnen bevinden van de familie Volumni, die destijds zeer invloedrijk was.

Vakantiewoningen in de buurt van Perugia 

• Umbrië kasteel

Meer van Trasimeno en omgeving
De Umbrische Zee, het meer van Trasimeno, ligt op slechts 20 km van Perugia op de grens met Toscane. Het 128 km² grote meer is omgeven door groene heuvellandschappen; kleine stoomboten varen regelmatig naar de eilanden Isola Maggiore en Isola Polvese, terwijl het derde, Isola Minore, in particulier bezit is. Door de lage waterstand is het meer niet overal geschikt om in te zwemmen. De in totaal 18 stranden bevinden zich voornamelijk aan de noord- en oostoever en in de buurt van Castiglione del Lago. Van april tot september wordt de waterkwaliteit elke 14 dagen gecontroleerd volgens de EU-normen. De watertemperatuur stijgt dan naar 25 graden C.

is de hoofdstad van het Trasimenomeer Castiglione del Lago. Het pittoreske stadje ligt op een schiereiland ten westen van het meer. De middeleeuwse kern is omgeven door een hoge vestingmuur en wordt gedomineerd door het renaissancepaleis van de hertogen “della Corgna”. Het palazzo herbergt nu een museum. Een lange tunnel brengt je naar het Leeuwenkasteel (Rocca del Leone) uit de Middeleeuwen. Vanwege het prachtige uitzicht over het meer raden wij een rondleiding over de citadelmuur aan.

In San Feliciano Er is een zeer informatief visserijmuseum, sommige met uitleg in het Engels.

De weinige huizen in het kleine stadje Berg van het meer liggen dicht opeengepakt op een heuvel. Vanaf hier heeft u altijd een prachtig uitzicht op het meer. Er wordt gezegd dat de Beierse koning Ludwig I en zijn Umbrische minnaar, de Marchesa Fiorenzi, hier hun liefdesnestje hadden.

Magione ligt ten oosten van het meer, enigszins afgelegen in het achterland. Buiten het stadje ligt een 700 jaar oud kasteelcomplex van de Orde van Malta, dat nu wordt gebruikt als agrarisch bedrijf. De Maltezen zijn ook overal in de stad te vinden. De vroeggotische kerk is gewijd aan Johannes de Doper, de patroonheilige van de orde. Het bejaardentehuis werd mogelijk gemaakt door financiële steun van de Maltezers en ook de Torre dei Lambardi, een verdedigingstoren die al van verre zichtbaar is, werd door hen gebouwd.

Passignano sul Trasimeno, gelegen aan de noordelijke oever, is de op één na grootste stedelijke nederzetting aan het meer. Het oude vissersdorpje ligt dromerig hoog op een heuvel, terwijl het leven aan de oever van het meer pulseert. Tijdens de Eerste Wereldoorlog (1917) stichtte Italië hier zijn eerste school voor kapiteins van watervliegtuigen, die wordt herdacht door een metalen sculptuur van drie opstijgende en drie landende vliegtuigen naast de pier.

Het bedevaartsoord Kasteel Rigone met zijn bedevaartsoord, de kerk van Maria dei Miracoli, ligt in het noordoostelijke achterland van het meer. De reis is al de moeite waard omdat deze altijd een adembenemend uitzicht op het meer van Trasimeno biedt. Maar ook het stadje met de vele mooie steegjes, trappen en pleinen is de moeite waard. Onder het fort bevindt zich de bedevaartskerk.

In TuoroOp de noordelijke oever van het meer is het beeldenpark Campo del Sole, opgericht in 1980, een bezoek waard. Het is een gedenkteken voor de Slag om het Trasimenomeer in 217 voor Christus. BC De troepen van Hannibal versloegen de Romeinen.

Een stoomboottocht van 10 minuten scheidt Tuoro van de Isola Maggiore, een groen paradijs waar de bewoners voornamelijk leven van de visserij en het kantklossen. Twee kerken uit de 12e en 14e eeuw en een bronzen beeld (1982) dat Franciscus van Assisi herdenkt, zijn bezienswaardig. Het Isabella-kasteel van Marchese Giacinto Giuglielmi is sinds 1999 niet meer open voor het publiek.

Dit is beter geschikt om te zwemmen Isola Polvese. Gelegen in het zuidoostelijke deel van het meer, is het met een oppervlakte van bijna 70 hectare het grootste van de drie eilanden. In de 14e eeuw woonden hier ongeveer 500 mensen. Een malaria-epidemie in de 17e eeuw decimeerde het aantal aanzienlijk. Tegenwoordig woont er niemand meer op het eiland. Toch is er in de zomermaanden hier veel bedrijvigheid en bedrijvigheid dankzij het 100 m lange zandstrand met schaduwrijke baaien. Een wandeling over het eiland belooft meer rust en stilte.

Ongeveer 25 km ten zuiden van het meer van Trasimeno ligt de oude bisschoppelijke stad Città della Pieve majestueus op een heuvel. De prachtige paleizen van de oude stad zijn vrijwel uitsluitend uit rode baksteen opgetrokken, wat het historische centrum een ​​zeer indrukwekkend beeld geeft. De beroemdste zoon van de stad is de schilder Pietro Vannucci, geboren in 1445, de grote meester van de Umbrische school en leraar van Rafaël, beter bekend als Perugino.

Vakantiewoningen vlakbij het Trasimenomeer

• Umbrië kasteel

Stad Castello
Het middeleeuwse Città di Castello is een typisch plattelandsstadje in de bovenste Tibervallei. Tot de vorige eeuw werd het economische leven hier gevormd door de textielindustrie. In de jaren twintig had de plaatselijke weverij Tela Umbra ongeveer 1920 wevers in dienst, hoewel dit aantal na de Tweede Wereldoorlog aanzienlijk kromp. Tegenwoordig houden zeven geschoolde werknemers de oude traditie van het weven in stand en produceren ze nog steeds fijne stoffen die bekend staan ​​onder de kwaliteitsnaam Tela Umbra, zoals tafelkleden, servetten, handdoeken, enz. Bezoeken zijn mogelijk tijdens werkuren en een klein museum biedt ook informatie over de geschiedenis van de werkplaats.

Het stadscentrum is klein en overzichtelijk. Vanaf de toren op Piazza Gabriotti, de Torre civica, kun je genieten van een prachtig uitzicht over de rode pannendaken van de stad. De kathedraal is gewijd aan de heiligen Floridus en Amantius. Het Palazzo Vitelli alla Cannoniera herbergt de gemeentelijke kunstgalerie, die onder meer verschillende ongebruikelijke afbeeldingen van de Madonna met Kind bevat (bijvoorbeeld een blonde Madonna of een met kort haar), evenals een standaard die aan beide zijden door Raphael is geschilderd , woonde tijdens zijn vroege creatieve periode in Città di Castello.

Ook bezienswaardig is de collectie van kunstenaar Alberto Burri (1915 – 1995) in het Palazzo Albizzini (Via Albizzini) en in een voormalige tabaksfabriek aan de oude weg naar Perugia. Op basis van de kleuren wit, zwart en rood heeft Burri, geboren in Città di Castello, van alle beschikbare materialen kunstwerken gemaakt die, als niet iedereen ze mooi vindt, op zijn minst de moeite van het bekijken waard zijn. Er is ook een landbouw- en ambachtsmuseum (Centro delle Tradizioni Popolari), eveneens aan de oude weg naar Perugia, waar bezoekers veel details kunnen leren over de landbouwtraditie van het gebied.

Gubbio
Op de hellingen van Monte Ingino ligt de oude Umbrische stad Gubbio. Met zijn middeleeuwse gebouwen en steegjes van donkere kasseien biedt de stad een uniform architectonisch totaalbeeld. Bijzonder zijn de smalle bogen boven de hoofdingangen, de zogenaamde Porte dei Morti (Deuren van de Doden). Ze werden gebruikt om de overledene rechtstreeks vanaf de bovenverdieping te dragen. Traditioneel zijn keramiek en smeden thuis in Gubbio.

Het Palazzo dei Consoli, het herkenningspunt van de stad, is een bezoek waard. Het indrukwekkende gebouw uit de 14e eeuw vormt met zijn hoge steunpilaren en kantelen het stadsbeeld. Binnen zijn het Archeologisch Museum en de Pinakothek. Een elegante trap leidt vanaf het toegangsportaal naar het ruime Piazza Signora, waar andere paleizen verrijzen. De kathedraal is relatief eenvoudig en dateert uit de 13e/14e eeuw. Eeuw Hier liggen verschillende bisschoppen uit Gubbio begraven. De kunstgalerie bevindt zich nu in het Palazzo Ducale. De Fontana dei Matti (Fontein van de Gekken) in de Piazzetta Largo del Bargello is nieuwsgierig. Volgens de legende hoeven vreemden slechts drie keer rond de fontein te lopen en luid en duidelijk “sono pazzo/a” (ik ben gek) te roepen om burgers van de stad Gubbio te worden. Er zijn nog steeds twee kloosters in de stad, San Agostino en San Francesco. Dit laatste is het grootste kerkgebouw van de stad en werd gebouwd op de plek waar ooit het huis stond van de rijke familie Spedalunga, die volgens de legende de jonge Franciscus (van Assisi) in huis nam nadat zijn vader hem eruit had gegooid. Hoog boven de stad, onder de top van Monte Ingino, ligt de basiliek van San Ubaldo. Binnenin, in een glazen kist boven het altaar, ligt het gemummificeerde lijk van Sant'Ubaldo.

Ieder jaar vindt op 15 mei, de sterfdag van de patroonheilige, het zogenaamde “Festa dei ceri” plaats. Dit is een heel bijzonder schouwspel. "cero" is een houten constructie met een gewicht van ongeveer vierhonderd gewicht, die aan een brancard is bevestigd. Er zijn in totaal drie “ceri”, elk met een specifiek beeld van een heilige, waarbij Ubaldo staat voor het gilde van metselaars, Giorgio voor dat van ambachtslieden en kooplieden en Antonio voor dat van boeren. Op de eerste zondag van mei is het traditioneel om de “ceri” vóór zonsopgang de stad binnen te brengen en ze vervolgens op 15 mei ceremonieel door Gubbio te dragen. Het hoogtepunt van het evenement is een snelle estafetteloop in de late namiddag, waarbij de zware last binnen zeer korte tijd wordt teruggebracht naar de basiliek van Sant'Ulbano op de berg, waar de “ceri” te bewonderen is. de rest van het jaar. Vanaf de Porta Sant'Ulbano boven de kathedraal zigzagt een klein straatje omhoog naar de basiliek. Als u de kabelbaan wilt nemen, vindt u het dalstation vlakbij Porta San'Agostino. Tenslotte bevindt zich buiten de stadsmuren, in het westen van de stad, een vrij groot Romeins theater dat dateert uit de eerste eeuw na Christus en een diameter heeft van bijna 70 meter. In de zomer vinden hier klassieke theatervoorstellingen plaats.

Spello
Het kleine stadje Spello dateert uit de voormalige Romeinse kolonie Hispellum. De stadsmuur is tot op de dag van vandaag vrijwel volledig bewaard gebleven. Spello is ook opgebouwd uit de lichtroodachtige Monte Subasio-rots. Het pad door het historische centrum voert de bezoeker door pittoreske steegjes en trappen langs kerken en palazzi. De Chiesa Santa Maria Maggiore moet hier worden vermeld, niet alleen vanwege het decoratieve houtsnijwerk van het portaal, maar vooral vanwege de beroemde Bagnoli-kapel, die zich in de kerk bevindt en is versierd met fresco's van Pinturicchio. Er is ook een werk van de meester in de Franciscaanse kerk van S. Andrea, de “Madonna met heiligen”. Ook enkele Romeinse portalen zijn de moeite waard, zoals de Porta Venere of de kleine Porta dell'Arce, die ook een prachtig uitzicht biedt tot ver in de vlakte van Spoleti en tot aan Assisi en Santa Maria degli Angeli.

Assisi
Assisi, gebouwd uit de lichte steen van Monte Subasio, was in de Romeinse tijd al een welvarend stadje, zoals de Tempel van Minerva op de Piazza del Comune getuigt. De heidense tempel met zijn zes Korinthische zuilen bracht Goethe meer in vervoering dan wat dan ook in de stad. Het werd echter in de 16e eeuw gekerstend en omgebouwd tot de barokke kerk van Santa Maria Sopra Minerva. Onder de Piazza del Comune biedt een museum (Museo e Foro Romano) informatie over de voormalige locatie van een Romeins forum.

Tegenwoordig is Assisi vooral bekend als de stad van Sint Franciscus, die hier ongeveer 800 jaar geleden de Franciscaanse orde stichtte die later naar hem werd vernoemd. De nakomelingen van een rijke familie uit Assisi werden in 1182 geboren onder de naam Giovanni di Bernardone. Alleen een ernstige ziekte dwong de jongeman, wiens verliefdheid op de Franse troubadours hem de bijnaam ‘Francesco’ opleverde, zijn levensstijl radicaal te veranderen. Vanaf dat moment deed hij afstand van aardse rijkdom, leefde hij in onthouding en armoede en reisde hij als lekenprediker door Italië. In opzwepende preken verdedigde hij de vroegchristelijke waarden, benadrukte hij de gelijkheid van alle mensen en veroordeelde hij de secularisatie van de kerk. Franciscus stierf in 1226 op 44-jarige leeftijd en werd slechts twee jaar later heilig verklaard. Zijn nalatenschap heeft nog steeds impact, niet alleen in Assisi, maar is overal in zijn geboortestad voelbaar. Tegenwoordig leeft de stad voornamelijk van pelgrimstoerisme.

De grote aardbeving van 1997 trof Assisi bijzonder hard, waardoor de belangrijkste heiligdommen en belangrijkste bezienswaardigheden van de stad tot de millenniumwisseling ontoegankelijk waren. In 2000 hield Johannes Paulus II hier opnieuw de kerstmis, maar de sporen van de aardbeving zijn nog steeds zichtbaar. Wie Assisi vanuit het westen nadert, komt als eerste het Franciscaner klooster met de dubbele basiliek tegen. Hier werden twee kerken op elkaar gebouwd, wat feitelijk in tegenspraak is met het armoedebeginsel dat Franciscus bepleitte. De eerste steen voor de bouw van de twee kerken werd gelegd in 1228, één dag na de heiligverklaring van Franciscus van Assisi. In de gotische bovenkerk vind je een cyclus van fresco's toegeschreven aan Giotto, met in totaal 28 afbeeldingen die vertellen over het leven van Sint Franciscus. Vanuit de benedenkerk, die ook is versierd met fresco's, kun je de crypte bereiken, waar sinds 1230 de botten van de heilige van de stad rusten.

De Basilica di Santa Chiara verrijst bijna aan de andere kant van de oude stad. Op 18-jarige leeftijd werd Clara van Assisi een enthousiaste volgeling van de rondreizende predikant Franciscus. Ze deed ook afstand van al het wereldse en leidde tot haar dood (1253) de vrouwelijke tak van de Franciscanen, de Clarissen, in het San Damiano-klooster onder Assisi. Nadat ze twee jaar na haar dood heilig werd verklaard, begon de bouw van de basiliek ter ere van haar. In de crypte is Sint-Clara te zien als een wassen beeld in een glazen schrijn.

De kathedraal van San Rufino dateert uit de 12e eeuw en eert de eerste bisschop van de stad, die in de 3e eeuw de marteldood stierf. Het werd gerestaureerd in de 16e en 17e eeuw, zodat de barokke stijl vandaag de dag de boventoon voert. Ook interessant is een verzameling religieuze schilderijen, voornamelijk van regionale kunstenaars uit de periode tussen de 14e en 16e eeuw, in de Pinakothek, die sinds de aardbeving van 1997 in een palazzo aan de Via San Francesco is gevestigd. Trots boven de stad staat het middeleeuwse fort Rocca Maggiore uit de 12e eeuw, waar drie eeuwen later een twaalfhoekige toren aan werd toegevoegd. Een muur waardoor een 100 meter lange gang loopt, verbindt het met de Rocca. De klim naar de toren wordt beloond met een fantastisch uitzicht tot aan Perugia en Spoleto. Vanaf Piazza Matteotti via Via Eremo delle Carceri en Porta Cappuccini bereik je de Eremo delle Carceri hermitage in een steile klim van 300 meter. Tegenwoordig wonen hier nog steeds drie monniken te midden van eikenbossen en idyllische eenzaamheid.

Monterchi
Het kleine stadje Monterchi ligt nog steeds in Toscane, maar precies op de drempel van de aangrenzende regio Umbrië. In de Romeinse tijd heette het “Mons Herculis” (Berg van Hercules), wat verwijst naar de Herculescultus die hier vroeger thuishoorde. Tegenwoordig is het middeleeuwse Monterchi vooral beroemd vanwege een schilderij van de schilder Piero della Francesca, de “Madonna del Parto”. Dit is een zeer bijzondere afbeelding van de Madonna die in 1888 werd ontdekt tijdens restauratiewerkzaamheden in een begraafplaatskapel buiten de stad. Het toont de nog zwangere jonge Maria en is te zien in het Museo della Madonna, in het oude schoolgebouw van de stad.

San Giustino
De meest noordelijke stad van Umbrië is San Giustino, waarvan het dorpscentrum wordt gedomineerd door het Bufalini-kasteel, een kasteelachtig complex. Voordat u vanaf hier de grens met Toscane oversteekt, informeert een bord u dat u zich nu op het grondgebied van de voormalige Republiek Cospaia bevindt. Sterker nog, het dorp werd vergeten tijdens de grensonderhandelingen tussen Florence en de Pauselijke Staten, zodat de bewoners hun eigen republiek uitriepen, leefden van de tabaksteelt en bijna 400 jaar lang hun onafhankelijkheid konden behouden zonder regering, zonder leger en zonder belastingen.

Santa Maria degli Angeli
Het kleine stadje Santa Maria degli Angeli net buiten Assisi speelt ook een historische rol. Hier stond een kapel uit de 4e eeuw genaamd Porziuncola (klein gedeelte), gebouwd door terugkerende pelgrims uit Jeruzalem, een rustige plek destijds omgeven door bos, die de favoriete plek van Sint Franciscus werd. De Franciscaanse orde vindt hier zijn oorsprong. De monumentale basiliek, half renaissance, half boroquestijl, werd later rond de oorspronkelijke kapel gebouwd.

Montone
Ten zuiden van Città di Castello ligt een typische middeleeuwse borgo van dit gebied. Het stadje Montone is volledig omringd door een muur en is binnen autovrij. Het strekt zich uit tussen twee heuvels, elk met een voormalig klooster. In het Franciscaner klooster werden vakantieappartementen ingericht, terwijl in het voormalige Sint-Catharinaklooster nu het stadsarchief is gevestigd. De twee cafés aan Piazza Fontebraccio, waarvan het interieur een museumgevoel heeft, zijn de moeite van het bekijken waard.

Todi
De oude stad is een zeldzame mix van kunst, cultuur, geschiedenis en natuurschoon. Omdat de stad op een heuvel is gebouwd, wordt het uitzicht vanaf hier in alle richtingen beloond met een adembenemend uitzicht op de prachtige, groene heuvels van Umbrië, die elkaar afwisselen tussen druivenranken, olijfbomen en zonnebloemen. Er wordt geschat dat Todi ca. is 3000 jaar oud. De geschiedenis heeft sporen van vele tijdperken nagelaten in deze oude stad. Volgens de legende werd het door Hercules gesticht op de plek waar hij Caco vermoordde. De naam is van Etruskische oorsprong (Tutere betekent grens) en geeft aan dat de plaats in de Etruskische tijd diende als grensfort langs de Tiber. Overblijfselen van de oude stadsmuur uit deze periode zijn nog op verschillende plaatsen in de oude stad aanwezig, b.v. B. bij de Porta Libera, Via Paolo Ruoloi, Via Montarone en de oude stadsmuren. Vooral de Porta Mazia getuigt op indrukwekkende wijze van de architectuur uit de Etruskische periode. Veel belangrijke toevoegingen dateren uit de Romeinse tijd. Daarom bouwden de Romeinen een amfitheater en een tempel ter ere van Jupiter, Juno, Mars en Minerva. Ze bouwden ook een tweede cirkel van muren om de vestingwerken van de stad te versterken. Dus z. B. de Porta Catena van Romeinse oorsprong. In de Romeinse tijd kreeg Todi zelfs het recht om geld te munten. In de middeleeuwen was de stad aanvankelijk een eigen gemeente (ca. 12.-13. eeuw). De Porta Romana dateert uit de middeleeuwen. Vervolgens nam de pauselijke invloed toe totdat Todi uiteindelijk volledig werd opgenomen in de Pauselijke Staten, waar het bleef tot de 19e eeuw. Eeuw bleef binnen. In de strijd voor de nationale eenwording van Italië vond Garibaldi enthousiaste aanhangers in Todi. In een rapport uit 1992 beschreef een Amerikaanse journalist het als de stad met de hoogste levenskwaliteit van heel Italië. De stad wordt doorkruist door een netwerk van steile, smalle straatjes en steegjes, typisch voor middeleeuwse bergdorpjes. Het duidelijke pronkstuk is de Piazza del Popolo, die je het beste kunt benaderen vanuit de richting van de Porta Romana. Als je de straat rechtdoor volgt, gaat plotseling het spectaculaire plein open, aan de kop waarvan een brede trap naar de kathedraal leidt. Drie prachtige middeleeuwse paleizen verrijzen rond het plein, het Palazzo dei Priori, waar nu het administratiegebouw is gevestigd, het Palazzo del Popolo, waar de Pinacoteca en het aangrenzende Palazzo del Capitano zijn gevestigd. Naast enkele andere kerken en een klooster heeft Todi ook een heel bijzonder juweeltje te bieden: de Tempel van Santa Maria della Consolazione, een prachtig renaissancegebouw gebouwd rond een Madonna-fresco. De culturele activiteiten die de stad tijdens de zomermaanden biedt zijn talrijk. Er is dus b.v. B. in april een Italiaanse antiektentoonstelling in het nabijgelegen Collevalenza. In mei volgt de karakteristieke historische fakkeloptocht binnen de muren van de kerk van San Fortunato in Collazzone. Het kasteelfestival in juni wordt gevolgd door een heel bijzonder evenement in juli, de “International Balloon Grand Prix”. Op de 10. In augustus wordt de dag van Sint-Laurentius gevierd met een plechtige processie in middeleeuwse kostuums. Tijdens de zomer zijn er diverse openlucht sagras (culinaire evenementen) met lokale specialiteiten en entertainment. De Umbrische keuken is zeer nuchter en de nadruk wordt gelegd op originele producten. De zomer wordt afgesloten met diverse openluchtconcerten in de stad. Het muziekfestival van september vindt plaats in verschillende Umbrische steden.

Orvieto
Orvieto ligt op een tufsteenheuvel en de stadsmuren bestaan ​​grotendeels uit natuurlijke tufsteenwallen. Vanaf een plateau, eveneens van tufsteen, geniet de bezoeker van een prachtig uitzicht op de omliggende landbouwgronden, wijngaarden en de Tiber. Orvieto heeft twee zielen die in perfecte harmonie samenleven, waardoor de stad zowel magnifiek als mysterieus is. Aan de ene kant is het een klassieke stad, vooral beroemd om zijn Duomo di Santa Maria Assunta, een juweel van gotische architectuur met fresco's van Signorelli. Het middeleeuwse en pauselijke karakter van de stad wordt hier weerspiegeld, aangezien deze plaats van aanbidding door de pausen werd gebouwd in concurrentie met de kathedraal van Siena.

Aan de andere kant staat Orvieto ook bekend om de Pozzo di San Patrizio, een meesterwerk van waterbouwkunde dat in 1527 door de paus werd gebouwd om de stad van voldoende watervoorziening te garanderen in geval van een langdurige vijandelijke belegering. Orvieto wordt dan ook beschouwd als een perfect voorbeeld van een ondergrondse stad, waar je door grotten, kleine tunnels en labyrinten kunt wandelen en de stad onder de stad kunt ontdekken.

Bevagna
Bevagna is een mooi, vrolijk en heel oud stadje op slechts een paar kilometer van Foligno. Het heeft verschillende monumenten uit de Romeinse en middeleeuwse tijd: de Romeinse thermale baden met zeer mooie mozaïeken, een Romeins amfitheater, het prachtige Piazza Silvestri met het gotische Palazzo dei Consoli en de prachtige kerken San Silvestro, San Michele en San Domenico.

Bevagna staat ook bekend om zijn zomerfestival genaamd “Il Mercato delle Gaite”. In het centrum van de stad komen de middeleeuwse ambachtswinkels en een middeleeuwse markt tot leven. Ambachtslieden, verkopers en verkoopsters dragen authentieke oude kostuums. De historische reconstructie maakt gebruik van de talrijke hoekjes van het oude gehucht waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan ​​en brengt middeleeuwse ambachten nieuw leven in. Het laat onder meer zien hoe perkamentpapier, glas, was, textiel, vazen ​​en terracotta tegels werden gemaakt en hoe ijzersmeden en vele andere ambachtslieden werkten. Op deze middeleeuwse markt vindt ook een boogschietwedstrijd plaats, die elk jaar in juni plaatsvindt wanneer de avonden warm zijn, de zon laat ondergaat en de kleuren en geuren van de zomer de sfeer van vervlogen tijden doen herleven.

Panicale
Dit pittoreske middeleeuwse gehucht ligt op de top van een hoge heuvel met een prachtig uitzicht op het meer van Trasimeno en het Toscaanse Cortona, aan de andere kant van het meer. Vanwege de nabijheid van de Toscaanse grens stond Panicale in de middeleeuwen vaak onder Toscaanse heerschappij. De korte afstand tot het Trasimenomeer draagt ​​waarschijnlijk bij aan de vruchtbaarheid van de bodem, waardoor Panicale omgeven is door wijngaarden en olijfboomgaarden. Het kleine stadje is rustig en vredig, maar er zijn nog steeds drie goede restaurants.

In vroegere tijden was Panicale een onoverwinnelijk middeleeuws fort, belangrijk voor de controle over het meer van Trasimeno en voor de handel tussen Umbrië en Toscane. Hier kunt u kunstwerken van onmiskenbare waarde bewonderen. Binnen in de kleine kerk van San Sebastiano bevindt zich een fresco van Pietro Vannucci uit 1505, ook wel il Perugino genoemd, en een schilderij toegeschreven aan Raffaello, zijn toenmalige leerling. In de kathedraal van San Michele hangt een prachtig schilderij van Masolino da Panicale, geboren in Panicale.

Ook het vermelden waard zijn de 15e-eeuwse fontein op Piazza Umberto I, die nog steeds perfect bewaard is gebleven en tot het einde van de 19e eeuw de belangrijkste waterbron voor de stad was, het plein op de top van de heuvel met het middeleeuwse stadspaleis en het Teatro Caporali, een klein, zeer charmant, oud theater. Panicale werd in heel Italië beroemd vanwege zijn tule-borduurkunst. Deze eeuwenoude traditie droeg de Latijnse naam ars panicalensis en werd van moeder op dochter doorgegeven. Er is een borduurmuseum in de stad.

Montefalco
Montefalco staat bekend om zijn Sagrantino-wijn, een van de populairste wijnen van Umbrië en gemaakt van lokale druiven. Om deze reden wordt Montefalco en omgeving Terra del Sagrantino genoemd. Ook de in Montefalco geproduceerde olijfolie is van zeer hoge kwaliteit. Vanwege het fantastische uitzicht in alle richtingen op de omliggende wijngaarden en olijfboomgaarden wordt Montefalco ook wel “La Terrazza sull'Umbria” (het terras van Umbrië) genoemd. Men mag het historische en artistieke erfgoed van dit gehucht niet verwaarlozen, dat een van de “Borghi più belli d'Italia” (de mooiste middeleeuwse gehuchten van Italië) is.

Het heeft verschillende bezienswaardige kerken en monumenten, allemaal binnen de 13e-eeuwse stadsmuren. Vermeldenswaardig zijn onder meer de Chiesa di San Francesco, zetel van het Museo Civico, en de Chiesa di S. Agostino, die met zijn gotische gevel de stad domineert. In het Museo Civico kun je kunstwerken en sculpturen van lokale kunstenaars bewonderen, maar ook archeologische vondsten uit verschillende tijdperken.